دوره 9، شماره 24 - ( زمستان 1396 )
جلد 9 شماره 24 صفحات 118-112 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mahmudi S B, Abbasi Z. (2018). Evaluation Combining Ability of Sugar Beet Breeding Lines for Qualitative and Quantitative Traits and Resistant to Rhizomania Disease. jcb. 9(24), 112-118. doi:10.29252/jcb.9.24.112
URL: http://jcb.sanru.ac.ir/article-1-943-fa.html
URL: http://jcb.sanru.ac.ir/article-1-943-fa.html
محمودی سید باقر، عباسی زهرا. بررسی ترکیب پذیری لاین های اصلاح‌شده چغندرقند برای صفات کمی و کیفی و تحمل به بیماری ریزومانیا
پژوهشنامه اصلاح گیاهان زراعی 1396; 9 (24) :118-112 10.29252/jcb.9.24.112
مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان
چکیده: (9092 مشاهده)
یکی از مهمترین مراحل در تهیه ارقام هیبرید چغندرقند برای صفت موردنظر، انتخاب لاین یا سینگل کراس مناسب
میباشد. در این مطالعه 12 نتاج حاصل از تلاقی 4 لاین چغندرقند (بهعنوان پایه مادری) با سطوح متفاوت مقاومت به ریزومانیا با سه والد گردهافشان 27270، 27273 و 27274 )بهعنوان پایه پدری) به همراه والدین در قالب طرح لاتیس5×5 با 4 تکرار در دو منطقه (مشهد و شیراز) در شرایط مزرعه آلوده (Nursery) به ریزومانیا مورد ارزیابی قرار گرفتند. عملکرد ریشه (RY)، عملکرد شکر (SY)، درصد قند (SC)، سدیم (Na)، پتاسیم (K)، ازت مضره ( N- )، درصد قند سفید (WSC)، ضریب استحصال (PUR) و درصد ملاس ((MS صفات موردبررسی بودند. دادهها بهصورت مدل ژنتیکی فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی تجزیه شدند. نتایج تجزیه ژنتیکی در هر دو منطقه نشان داد که بین والدها برای کلیه صفات بهجز K و N-α تفاوت معنیدار وجود دارد و واریانس هیبریدها برای صفات کمی RY و SY معنیدار شدند. در آزمایش مشهد، لاین L3و گردهافشان T3 و در آزمایش شیراز لاینهای L3 و L1 و گردهافشان T3 بهعنوان بهترین ترکیب‌شونده عمومی برای صفات RY ، SY و N-α انتخاب گردیدند. برآورد ترکیبپذیری خصوصی تلاقیها نشان داد در آزمایش مشهد، تلاقیهای L1×T3 ، L2×T2، L3×T1 و L4×T1 و در آزمایش شیراز تلاقیهای L1×T1 , L2×T3 و L1×T3مقادیرSCA مثبت و معنیداری برای صفات RY و SY داشتند. بهطورکلی نتایج نشان داد که تلاقی والد مادری سینگل کراس حساس به ریزومانیا (L1) با والد پدری (T3) بهترین هیبرید ازنظر عملکرد در بین هیبریدهای موجود بود.
میباشد. در این مطالعه 12 نتاج حاصل از تلاقی 4 لاین چغندرقند (بهعنوان پایه مادری) با سطوح متفاوت مقاومت به ریزومانیا با سه والد گردهافشان 27270، 27273 و 27274 )بهعنوان پایه پدری) به همراه والدین در قالب طرح لاتیس5×5 با 4 تکرار در دو منطقه (مشهد و شیراز) در شرایط مزرعه آلوده (Nursery) به ریزومانیا مورد ارزیابی قرار گرفتند. عملکرد ریشه (RY)، عملکرد شکر (SY)، درصد قند (SC)، سدیم (Na)، پتاسیم (K)، ازت مضره ( N- )، درصد قند سفید (WSC)، ضریب استحصال (PUR) و درصد ملاس ((MS صفات موردبررسی بودند. دادهها بهصورت مدل ژنتیکی فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی تجزیه شدند. نتایج تجزیه ژنتیکی در هر دو منطقه نشان داد که بین والدها برای کلیه صفات بهجز K و N-α تفاوت معنیدار وجود دارد و واریانس هیبریدها برای صفات کمی RY و SY معنیدار شدند. در آزمایش مشهد، لاین L3و گردهافشان T3 و در آزمایش شیراز لاینهای L3 و L1 و گردهافشان T3 بهعنوان بهترین ترکیب‌شونده عمومی برای صفات RY ، SY و N-α انتخاب گردیدند. برآورد ترکیبپذیری خصوصی تلاقیها نشان داد در آزمایش مشهد، تلاقیهای L1×T3 ، L2×T2، L3×T1 و L4×T1 و در آزمایش شیراز تلاقیهای L1×T1 , L2×T3 و L1×T3مقادیرSCA مثبت و معنیداری برای صفات RY و SY داشتند. بهطورکلی نتایج نشان داد که تلاقی والد مادری سینگل کراس حساس به ریزومانیا (L1) با والد پدری (T3) بهترین هیبرید ازنظر عملکرد در بین هیبریدهای موجود بود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
اصلاح نباتات، بیومتری
دریافت: 1396/12/19 | ویرایش نهایی: 1398/1/25 | پذیرش: 1396/12/19 | انتشار: 1396/12/19
دریافت: 1396/12/19 | ویرایش نهایی: 1398/1/25 | پذیرش: 1396/12/19 | انتشار: 1396/12/19
فهرست منابع
1. Ahmadi, M. 1996. Estimate genetic parameters of quantitative and qualitative traits of sugar beet by Diallel design. Master's thesis in Plant Breeding Shiraz University, College of Agriculture, 102 pp (In Persian).
2. Orazizade, M., S.Y. Sadeghian Motahar and M. Mesbah. 2002. Genetic parameters of resistance to agent of leaf spot (cercospora beticola) of sugar beet. Sugar beet Journal, 18: 15-27 (In Persian).
3. Ahmadi, M., E. Majidi Heravan, S.Y. Sadeghian, M. Mesbah and F. Darvish. 2011. Drought tolerance variability in S1 pollinator lines developed from a sugar beet open population. Euphytica, 178: 339-349. [DOI:10.1007/s10681-010-0307-8]
4. Biancardi, E., J.M. McGrath, L.W. Panella, R.T. Lewellen and P. Stevanato. 2010. Sugar Beet p., In J. E. Bradshaw, ed. Root and Tuber Crops. Handbook of plant breeding New York Dordrecht Heidelberg London, 173-221. [DOI:10.1007/978-0-387-92765-7_6]
5. Bosemark, N.O. 1993. Genetics and breeding, In D. A. Cooke and R. K. Scott, (eds). The sugar beet crops (science into practice), Chapman and Hall, 2-6 Boundary Row, London, U.K., pp: 67-119. [DOI:10.1007/978-94-009-0373-9_3]
6. Cacic, N., L. Kovacev, S. Mezei, P. Sklenar and N. Nagl. 1999. Mode of inheritance and combining abilities for some sugar beet traits (Beta vulgaris L.). Plant genetics and breeding, 32: 137-147.
7. Campbell, L.G., A.S. Basra and L.S. Randhawa. 2002. Sugar beet quality improvement. In, (eds). Quality Improvement in Field Crops. Food Products Press, 395-413. [DOI:10.1300/J144v05n01_16]
8. Cochran, W.G. and G.M. Cox. 1957. Experimental designs. (John Wiley and Sons, New York).
9. Comstock, R.E. and H.F. Robinson. 1948. The components of genetic variance in populations of biparental progenies and their use in estimating the average degree of dominance. Biometrics, 4: 254-256. [DOI:10.2307/3001412]
10. Curcic, Z. 2008. Effect of type resistance for rhizomania on combining abilities and quantitative traits of sugar beet, [M.Sc. Thesis].
11. De Biaggi, M., P. Stevanato, D. Trebbi, M. Saccomani and E. Biancardi. 2010. Sugar Beet Resistance to Rhizomania: State of the Art and Perspectives. Sugar Tech, 12: 238-242. [DOI:10.1007/s12355-010-0047-z]
12. Doney, D.L., J.C. Theurer and R.E. Wyse. 1985. Respiration efficiency and heterosis in sugar beet. Crop Science, 25: 448-450. [DOI:10.2135/cropsci1985.0011183X002500030005x]
13. Falconer, D.S., T.F. Mackay and R. Frankham. 1996. Introduction to quantitative genetics (4th edn). Trends in Genetics, 12(7): 280 pp. [DOI:10.1016/0168-9525(96)81458-2]
14. Hoffmann, C.M. 2010. Root Quality of Sugarbeet. Sugar Tech, 12: 276-287. [DOI:10.1007/s12355-010-0040-6]
15. Kearsey, M.J. and H.S. Pooni. 1996. The genetical analysis of quantitative traits Chapman and Hall, Stanley Thornes (Publishers) Ltd. London. [DOI:10.1007/978-1-4899-4441-2]
16. Pavlia, O.I., P. Stevanatob, E. Biancardic and G.N .Skaracisa. 2011. Achievements and prospects in breeding for rhizomania resistance in sugar beet. Field Crops Research, 122: 165-172. [DOI:10.1016/j.fcr.2011.03.019]
17. Reinefeld, E., A. Emmerich, G. Baumgarten, C. Winner and U. Beiß. 1974. Zur Voraussage des Melassezuckers aus Rübenanalysen. Zucker, 27: 2-15.
18. Schneider, K., R. Schäfer-Pregl, D.C. Borchardt and F. Salamini. 2002. Mapping QTLs for sucrose content, yield and quality in a sugar beet population fingerprinted by EST-related markers. Theoretical and Applied Genetics, 104: 1107-1113. [DOI:10.1007/s00122-002-0890-8]
19. Srivastava, H.M., R. Kapur and B.L. Srivastava. 1986. Heterosis, combining ability and gene action in a seven parent diallel in sugar beet. Indian Journal of Genetics and plant Breeding, 46: 484-489.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
