BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
در این مطالعه تجزیه به عاملها و تعیین سهم صفات مختلف در بروز صفات کمیدر جو مورد بررسی قرار گرفت. 40 ژنوتیپ جو به صورت کرت های خرد شده و در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار مورد آزمایش قرار گرفتند. سطوح تنش آبی به عنوان عامل اصلی به صورت آبیاری کامل (شاهد)، تنش متوسط (یک دوم آب آبیاری) وتنش شدید (قطع آبیاری) و ژنوتیپها به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. عملکرد دانه تنها با مقدار انتقال ماده خشک ساقه همبستگی مثبت و معنیدار در سطح احتمال یک درصد نشان داد. نتایج تجزیه به عاملها در شرایط بدون تنش و تنشیک دوم آبیاری، 5 عامل اول و در شرایط تنش قطع آبیاری 4 عامل اولرا تعیین کرد که به ترتیب 96/83%، 66/83% و 13/74% از تغییرات دادهها را توجیه نمودند. در کل، در هر سه سطح تنش صفات سهم انتقال ماده خشک از ساقه و سپس پدانکل به دانه بسیار حایز اهمیت بودند و با افزایش سطح تنش صفات مقدار انتقال ماده خشکاز ساقه و پدانکل، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته، طول میانگره دوم، طول پدانکل و طول محور سنبله اهمیت بیشتر و صفات کارایی انتقال از ساقه و پدانکل به دانه، تعداد دانه در سنبله و عملکرد دانه اهمیت کمتری در گزینش بهترین ژنوتیپها پیدا کردند. به طور کلی، از نتایج حاصل میتوان چنین استنباط کرد که صفات مربوط به انتقال میتوانند
شاخصهای مهمی برای ارزیابی و انتخاب ژنوتیپهای جو تحت شرایط تنش خشکی به حساب آیند.
دریافت: 1392/1/20 | ویرایش نهایی: 1392/1/21 | انتشار: 1392/1/21
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
