هدف از این پژوهش تجزیه اثرات متقابل ژنوتیپ و محیط بر عملکرد علوفه تر 8 هیبرید ذرت با استفاده از تجزیه توسط مدل اثرات افزایشی و ضریب پذیر امی و نیز ارزیابی ژنوتیپها، محیطها و اثرات متقابل آنها با استفاده از آمارههای پایداری و اکووالانس ریک میباشد. آزمایشات در پنچ منطقه نیشابور، کرج، اصفهان، گرگان و بروجرد طی دو سال زراعی (85-1384) اجرا شدند. نتایج حاصل از تجزیه امی نشان داد که اثرات اصلی ژنوتیپ، محیط، اثرات متقابل ژنوتیپ و محیط و سه مولفه اول اثر متقابل معنیدار میباشند. نمودار بای پلات قادر به تشخیص ژنوتیپهای پایدار و محیطهای با قدرت تفکیک بالا از محیطهای ضعیف بود. توصیه ژنوتیپها برای مکانهای مورد مطالعه در مدل امی نشان داد که هیبریدهای 5، 8 و 1 بیشترین سازگاری را به شرایط کرج داشتند. هیبریدهای 5، 2 و 8 دارای سازگاری ویژه با شرایط نیشابور بودند. ژنوتیپهای 1 و 5 بهترین سازگاری و پتانسیل عملکرد را با شرایط گرگان داشتند. در بروجرد ژنوتیپهای 8، 5 و 1 و در اصفهان هیبریدهای 5، 8 و 2 دارای سازگاری ویژه بودند. بر اساس نتایج تجزیه امی و پارامترهای مورد بررسی، ژنوتیپ شماره 5 با عملکرد بالاتر از میانگین کل دارای بیشترین پایداری بود و توانایی سازگاری عمومی بالایی به محیطهای مورد مطالعه داشت، در صورتی که هیبریدهای 7 و 8 با بیشترین تاثیر در اثر متقابل داشته و ناپایدارترین ژنوتیپها در مجموع سالها و مناطق آزمایش بودند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |