دوره 15، شماره 47 - ( پاییز 1402 )
جلد 15 شماره 47 صفحات 20-14 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
GolCheshmeh S, Kiani G, Kazemi Tabar K, Navabpour S. (2023). Evaluation of Genetic Distance of Tomato Lines using ISSR Marker. J Crop Breed. 15(47), 14-20. doi:10.61186/jcb.15.47.14
URL: http://jcb.sanru.ac.ir/article-1-1430-fa.html
URL: http://jcb.sanru.ac.ir/article-1-1430-fa.html
گلچشمه ساسان، کیانی غفار، کاظمی تبار کمال، نواب پور سعید. ارزیابی فواصل ژنتیکی لاین‌های گوجه‌فرنگی با استفاده از نشانگر ISSR پژوهشنامه اصلاح گیاهان زراعی 1402; 15 (47) :20-14 10.61186/jcb.15.47.14
1- گروه اصلاح نباتات، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
2- گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
2- گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
چکیده: (1548 مشاهده)
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: مطالعه تنوع ژنتیکی به کمک نشانگرهای مولکولی، پیش شرط اصلی و گامی مهم در اصلاح گیاهان صیفی از جمله گوجه‌فرنگی بوده و اساس استفاده موثر از هتروزیس و حفاظت از ذخایر ژنتیکی است. پژوهش‌های متعددی به‌کمک نشانگرهای مولکولی در بین لاین‌های مختلف گوجه‌فرنگی صورت گرفته است، اما مطالعات کمی در ایران انجام شده است. بر این اساس مطالعه حاضر در نظر دارد با استفاده از نشانگرهای مولکولی ISSR، فاصله ژنتیکی میان تعدادی از لاین‌های گوجه‌فرنگی را برآورد کند.
مواد و روش‌ها: در پژوهش حاضر 12 لاین گوجه‌فرنگی توسط آغازگرهای بین ریزماهواره‌ای (ISSR) در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری مورد بررسی قرار گرفتند. واکنش زنجیره‌ای پلی‌مراز (PCR) توسط آغازگرهای ISSR انجام و فرآورده‌های PCR با استفاده از الکتروفورز ژل آگارز 1/5 جداسازی و باندها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: آغازگرهای مورد استفاده چندشکلی قابل قبول (85/28) و الگوهای قابل امتیازدهی مناسبی را نشان دادند. بیشترین و کم‌ترین شاخص اطلاعات چندشکلی (PIC) با مقادیر 0/40 و 0/22 به‌ترتیب مربوط به آغازگرهای ISSR2 و ISSR10 بود. آغازگر ISSR2 نسبت به سایر آغازگرها کارایی بالایی در شناسایی و طبقه‌بندی لاین‌های مورد مطالعه داشت. میزان قرابت ژنتیکی از 0/23 تا 0/95 بین افراد مورد مطالعه مشاهده شد و لاین‌های Fanal و Harlekyn دارای بیشترین شباهت و لاین‌های CP با Bibor و پس از آن لاین‌های SP با Bibor دارای بیشترین فاصله ژنتیکی با یکدیگر بودند. نتایج تجزیه خوش های و ارزیابی ویژگی‌های کمی لاین های مورد مطالعه نشان داد که ژنوتیپ های 4، 5، 6 و 8 موجود در گروه اول دارای ویژگی های عملکردی و زودرسی بهتری نسبت به سایر ژنوتیپ ها بودند.
نتیجه‌گیری: لاین‌های CP، SP و Bibor دارای فاصله ژنتیکی زیادی از یکدیگر بودند و تلاقی هریک از لاین‌های CP و SP با Bibor و نیز استفاده از ژنوتیپ های منتخب گروه اول برای برنامه های آتی به نژادی گوجه‌فرنگی توصیه می گردد. آغازگر ISSR2 نیز دارای اطلاعات سودمندی در تمایز افراد مورد مطالعه نسبت به سایر آغازگرها بوده و استفاده از آن در برنامه‌های به‌نژادی در گوجه‌فرنگی توصیه می‌شود.
مقدمه و هدف: مطالعه تنوع ژنتیکی به کمک نشانگرهای مولکولی، پیش شرط اصلی و گامی مهم در اصلاح گیاهان صیفی از جمله گوجه‌فرنگی بوده و اساس استفاده موثر از هتروزیس و حفاظت از ذخایر ژنتیکی است. پژوهش‌های متعددی به‌کمک نشانگرهای مولکولی در بین لاین‌های مختلف گوجه‌فرنگی صورت گرفته است، اما مطالعات کمی در ایران انجام شده است. بر این اساس مطالعه حاضر در نظر دارد با استفاده از نشانگرهای مولکولی ISSR، فاصله ژنتیکی میان تعدادی از لاین‌های گوجه‌فرنگی را برآورد کند.
مواد و روش‌ها: در پژوهش حاضر 12 لاین گوجه‌فرنگی توسط آغازگرهای بین ریزماهواره‌ای (ISSR) در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری مورد بررسی قرار گرفتند. واکنش زنجیره‌ای پلی‌مراز (PCR) توسط آغازگرهای ISSR انجام و فرآورده‌های PCR با استفاده از الکتروفورز ژل آگارز 1/5 جداسازی و باندها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: آغازگرهای مورد استفاده چندشکلی قابل قبول (85/28) و الگوهای قابل امتیازدهی مناسبی را نشان دادند. بیشترین و کم‌ترین شاخص اطلاعات چندشکلی (PIC) با مقادیر 0/40 و 0/22 به‌ترتیب مربوط به آغازگرهای ISSR2 و ISSR10 بود. آغازگر ISSR2 نسبت به سایر آغازگرها کارایی بالایی در شناسایی و طبقه‌بندی لاین‌های مورد مطالعه داشت. میزان قرابت ژنتیکی از 0/23 تا 0/95 بین افراد مورد مطالعه مشاهده شد و لاین‌های Fanal و Harlekyn دارای بیشترین شباهت و لاین‌های CP با Bibor و پس از آن لاین‌های SP با Bibor دارای بیشترین فاصله ژنتیکی با یکدیگر بودند. نتایج تجزیه خوش های و ارزیابی ویژگی‌های کمی لاین های مورد مطالعه نشان داد که ژنوتیپ های 4، 5، 6 و 8 موجود در گروه اول دارای ویژگی های عملکردی و زودرسی بهتری نسبت به سایر ژنوتیپ ها بودند.
نتیجه‌گیری: لاین‌های CP، SP و Bibor دارای فاصله ژنتیکی زیادی از یکدیگر بودند و تلاقی هریک از لاین‌های CP و SP با Bibor و نیز استفاده از ژنوتیپ های منتخب گروه اول برای برنامه های آتی به نژادی گوجه‌فرنگی توصیه می گردد. آغازگر ISSR2 نیز دارای اطلاعات سودمندی در تمایز افراد مورد مطالعه نسبت به سایر آغازگرها بوده و استفاده از آن در برنامه‌های به‌نژادی در گوجه‌فرنگی توصیه می‌شود.
فهرست منابع
1. AbdEl-Aziz, M. S. (2016). Evaluation of molecular and phenotypic diversity in relation to heterosis in some Tomato lines under different climatic conditions. Journal of Agricultural Chemistry and Biotechnology, , 7(5): 141-151. [DOI:10.21608/jacb.2016.40796]
2. Ahmadi-Khah, A. (2011). Advanced Genetic. 2nd edn. . Gorgan,: Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Inc. 460 pp (In Persian). .
3. Anderson, J. G. (1993). Optimizing parental selection for genetic linkage maps. . Genome,, 36(1): 181-186. [DOI:10.1139/g93-024]
4. Bernardo, R. a. (2006). Usefulness of gene information in marker-assisted recurrent selection: a simulation appraisal. Journal of Crop Science,, 46(2): 614-621. [DOI:10.2135/cropsci2005.05-0088]
5. Doyle, J. a. (1987). A rapid DNA isolation procedure for small quantities of fresh leaf tissue. . Phytochemical Bulletin,, 19(1): 11-15.
6. Ebrahimi, S. A.-M.-M. (2022). Identification of SNPs in pectin esterase 1 (PE1) and polygalacturonase (PG) genes of tomato. Journal of Crop Breeding, , 14(42): 148-157 (In Persian). . [DOI:10.52547/jcb.14.42.148]
7. Farsi, M. a. (2013). Principles of Plant Breeding. 4th edn., 368 pp (In Persian). Mashhad, Iran: Iranian Student Book Agency, Inc. .
8. Farzaneh, A. H.-K. (2013). Genetic analysis of traits associated with yield and earliness in nine Tomato (Lycopersicon esculentum Mill.) lines using diallel crossing method. Seed and Plant Journal,, 29(4): 693-710 (In Persian). .
9. GolCheshmeh, S. G.-T. (2022). Investigation of morphological diversity and evaluation of tomato lines yield using multivariate statistical analysis. Journal of Horticultural Science,, 36(2): 415-427 (In Persian). .
10. Hasan, N. A. (2014). Genetic analysis to find suitable parents for development of tomato hybrids. Agriculture & Forestry, 60(4): 255-265.
11. Hussain, I. S.-K. (2018). Genetic diversity among tomato accessions based on agro-morphological traits. Sains Malaysiana,, 47(11): 2637-2645. [DOI:10.17576/jsm-2018-4711-06]
12. Kiani, G. a. (2018). Genetic diversity in Tomato varieties assessed by ISSR markers. International Journal of Vegetable Science, 24(4): 353-360. [DOI:10.1080/19315260.2017.1419397]
13. Krasteva, L. (2000). Organization of Melon plant genetic resources in Bulgaria. Acta Hortic, 510: 247-25. [DOI:10.17660/ActaHortic.2000.510.40]
14. Mahmoud, A. a.-E. (2014). Genetic analysis to find suitable parents for development of cherry tomato hybrids under greenhouse conditions. The Egyptian Journal of Plant Breeding,, 19(1): 55-70. . [DOI:10.12816/0011699]
15. MohseniFard, A. M. (2011). Evaluation of the genetic diversity of 16 genotypes of Tomato (Lycopersicon Esculentum) using SSR molecular marker correlation with the heterosis. Iranian Journal of Horticultural Science,, 42(2): 185-192 (In Persian). .
16. Mondak, B. (2013). Study of hybridization, genetic and phytochemical diversity in native Thyme of Iran. . Tehran: M.Sc. Thesis, University of Tehran, Iran. 170 pp. .
17. Nadeem, M. M. (2018). DNA molecular markers in plant breeding: current status and recent advancements in genomic selection and genome editing. Biotechnology & Biotechnological Equipment,, 32(2): 261-285. [DOI:10.1080/13102818.2017.1400401]
18. Nei, M. (1978). Estimation of average heterozygosity and genetic distance from a small number of individuals. . Genetics, , 89(3): 583-590. [DOI:10.1093/genetics/89.3.583]
19. Noori, M. A.-A. (2023.). Identification of superior parents and hybrids of tomato (Solanum lycopersicum L.) genotypes for some quantitative and qualitative traits of fruit under drought. Journal of Crop Breeding,, 14(44): 33-45 (In Persian). [DOI:10.52547/jcb.14.44.33]
20. RasoliAzar, S. M. (2019). Utilization of ISSR molecular markers in identification of diverse Tomato (Solanum lycopersicum) lines for hybridization. Modern Genetics Journal,, 14(3): 273-277 (In Persian).
21. Tamta, S. a. (2017). Heterosis in tomato for growth and yield traits. International Journal of Vegetable Science,, 24(2): 1-11. . [DOI:10.1080/19315260.2017.1407857]
22. Xing, L. Y. (2018). Heterotic group classification of 63 inbred lines and hybrid purity identification by using SSR markers in winter cabbage (Brassica Oleracea L. var. capitata). Horticultural Plant Journal,, 4(4): 158-164. . [DOI:10.1016/j.hpj.2018.03.010]
23. Yordanov, M. (1983). Heterosis: Reappraisal of Theory and Practice. In: . In F. R. (ed.)., Monographs on Theoretical and Applied Genetics. (pp. 188-214 pp.,). Berlin, Heidelberg, Germany.: Springer-Verlag,.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
