انتخاب روش اصلاحی مناسب بستگی به نظام ژنتیکی کنترلکننده صفت مورد گزینش دارد. در این پژوهش از روش تجزیه میانگین نسلها با استفاده از آزمون مقیاس مشترک به منظور تعیین نحوه عمل ژنهای کنترلکننده صفات مهم در گندم نان استفاده شد. نسلهایF1 ، F2 وF3 حاصل از تلاقی روشن در کویر به همراه والدین در قالب طرح لاتیس ساده با دو تکرار تحت شرایط تنش در سال زراعی 92-91 کشت و صفات تعداد پنجه کل، طول ریشک، وزن خشک بوته، تعداد دانه در بوته، عرض برگ پرچم، طول سنبله و طول میانگره اندازهگیری شد. پارامترهای ژنتیکی شامل اثر افزایشی (d)، غالبیت (h)، اثر اپیستازی افزایشی در افزایشی (i) و غالبیت در غالبیت (l) برای صفات مورد مطالعه اندازهگیری شد. در توارث کلیه صفات اثرات افزایشی، غالبیت و اپیستازی نقش داشتند. برای صفت طول میانگره اثر افزایشی مؤثرتر از اثر غالبیت برآورد گردید. درجه غالبیت در بیشتر صفات بیشتر از یک بود که میتواند نشاندهنده اهمیت بیشتر غالبیت در کنترل ژنتیکی این صفات باشد. همچنین اپیستازی غالبیت در غالبیت اهمیت بیشتری نسبت به اثر اپیستازی افزایشی در افزایشی داشت. دامنه وراثتپذیری عمومی و خصوصی برای صفات ذکر شده بهترتیب بین 67 تا 97 و 37 تا 96 تخمین زده شد. در صفات طول سنبله، طول میانگره و عرض برگ پرچم هتروزیس مثبت مشاهده شد. اثر غالبیت ژنها مهمترین عامل ژنتیکی در کنترل بیشتر صفات بررسیشده شناسایی شد. بنابراین گزینش باید تا نسلهای دیرتر یعنی تا دسترسی به سطح بالایی از تثبیت ژنی به تأخیر بیافتد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |