دوره 10، شماره 28 - ( زمستان97 1397 )
جلد 10 شماره 28 صفحات 63-50 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
moghaddaszadeh M, Asghari Zakaria R, Hassanpanah D, zare N. (2018). Non-Parametric Stability Analysis of Tuber Yield in Potato (Solanum tuberosum L.) Genotypes. J Crop Breed. 10(28), 50-63. doi:10.29252/jcb.10.28.50
URL: http://jcb.sanru.ac.ir/article-1-830-fa.html
URL: http://jcb.sanru.ac.ir/article-1-830-fa.html
مقدس‌زاده مینا، اصغری زکریا رسول، حسن پناه داود، زارع ناصر. ارزیابی پایداری عملکرد غده ژنوتیپ‌های سیب‌زمینی (Solanum tuberosum L.) با استفاده از روش‌های ناپارامتری
پژوهشنامه اصلاح گیاهان زراعی 1397; 10 (28) :63-50 10.29252/jcb.10.28.50
1- دانشگاه محقق اردبیلی
2- مرکز تحقیقات اردبیل
2- مرکز تحقیقات اردبیل
چکیده: (3949 مشاهده)
به منظور بررسی پایداری عملکرد غده، 15 ژنوتیپ سیب زمینی با استفاده از روش های ناپارامتری در سه ایستگاه تحقیقاتی، طی دو سال و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مورد مطالعه قرار گرفتند. بر اساس نتایج تجزیه واریانس مرکب، اثرات ژنوتیپ، محیط و اثر متقابل ژنوتیپ×محیط معنی دار شد. نتایج تجزیه به مؤلفه های اصلی نشان داد که دو مؤلفه اصلی اول 7/86 درصد واریانس متغیرهای اولیه را توجیه می کنند. بایپلات مؤلفه اصلی اول (PC1) در مقابل مؤلفه اصلی دوم (PC2)، آماره های پایداری ناپارامتری مورد مطالعه در چهار گروه طبقه‌بندی کرد. تجزیه کلاستر میانگین عملکرد غده و آماره های ناپارامتری، ژنوتیپ‌های سیب‌زمینی مورد مطالعه را در دو گروه اصلی داد. بر اساس میانگین رتبه همه آماره های ناپارامتری مورد مطالعه، ژنوتیپ های G1، G15، G5، G6، G12و G13 با داشتن کمترین میانگین رتبه، پایدارترین و ژنوتیپ های G9، G11، G14، G3 و G7 با داشتن بیشترین میانگین رتبه، ناپایدارترین ژنوتیپ ها بودند. با توجه به اینکه معیارهای پایداری Ysi، R، TOP و LOW با میانگین عملکرد (MY) و مفهوم دینامیک پایداری رابطه داشتند، بنابراین این روش ها برای گزینش ژنوتیپ های پایدار با عملکرد بالا در سیب زمینی مناسب هستند. بر اساس این پارامترها ژنوتیپ های G5 با عملکرد غده 57/45 تن در هکتار و G1 با عملکرد غده 99/39 تن در هکتار به عنوان ژنوتیپ‌های پایدار با عملکرد بالا شناسایی شدند.
فهرست منابع
1. Becker, H.C. 1981. Correlations among some statistical measures of phenotypic stability. Euphytica, 30: 835-840. [DOI:10.1007/BF00038812]
2. Becker, H.C. and J. Leon. 1988. Stability analysis in plant breeding. Plant Breeding, 101: 1-23. [DOI:10.1111/j.1439-0523.1988.tb00261.x]
3. Ebadi Segherloo, A., S.H. Sabaghpour, H. Dehghani and M. Kamrani. 2008. Non-parametric measures of phenotypic stability in chickpea genotypes (Cicer arietinum L.). Euphytica, 162: 221-229. [DOI:10.1007/s10681-007-9552-x]
4. FAO. 2008. International year of the potato 2008. Available at www.potato2008.org (accessed 19 August, 2014). Food and Agriculture Organization, Rome.
5. Farshadfar, E., S.H. Sabaghpour and H. Zali. 2012. Comparison of parametric and non-parametric stability statistics for selecting stable chickpea (Cicer arietinum L.) genotypes under diverse environments. Australian Journal of Crop Science, 6: 514-524.
6. Fox, P.N., B. Skovmand, B.K. Thompson, H.J. Braun and R. Cormier. 1990. Yield and adaptation of hexaploid spring triticale. Euphytica, 47: 57-64. [DOI:10.1007/BF00040364]
7. Hassanpanah, D. and S.H. Azizi Chakherchaman. 2010. Estimating rank and stability analysis of potato cultivars by nonparametric stability analysis. Research Journal of Environmental Sciences, 4: 173-179. [DOI:10.3923/rjes.2010.173.179]
8. Hassanpanah, D. and H. Hassanabadi. 2011. Evaluation of quantitative and qualitative characteristics of promising potato clones in Ardabil region, Iran. Modern Science of Sustainable Agriculture Journal, 7: 37-48 (In Persian).
9. Hassanpanah, D. and H. Hassanabadi. 2012. Evaluation of quantitative, qualitative and tuber yield stability of 18 promising potato clones in Ardabil province. Journal of Crop Ecophysiology, 8: 219-234 (In Persian).
10. Huehn, M. 1979. Beitrage zur Erfassung der phänotypischen Stabilitä t. I. Vorschlag einiger auf Ranginformationen beruhenden Stabilitä tsparameter. EDV in Medizin ünd Biologie, 10: 112-117.
11. Huehn, M. 1990. Nonparametric measures of phenotypic stability. Part 1: Theory. Euphytica, 47: 189-194.
12. Huehn, M. 1996. Non-parametric analysis of genotype×environment interactions by ranks, In M.S. Kang and H.G. Gauch (ed.) Genotype by environment interaction. CRC Press, BocaRaton, FL, 213-228. [DOI:10.1201/9781420049374.ch9]
13. Kang, M.S. 1988. A rank-sum method for selecting highyielding, stable corn genotypes. Cereal Research Communications, 19: 361-364.
14. Kaya, Y. and M. Turkoz. 2016. Evaluation of genotype by environment interaction for grain yield in durum wheat using non-parametric stability statistics. Turkish Journal of Field Crops, 21: 51-59. [DOI:10.17557/tjfc.48198]
15. Ketata, H. 1988. Genotype environment interaction. Proceeding of biometrical technique for cereal breeders. ICARDA. Aleppo. Syria, 16-32.
16. Ketata, H., S.K.M. Yan and M. Nachit. 1989. Relative consistency performance across environments. Int. Symposium on Physiology and Breeding of Winter Cereals for stressed Mediterranean Environments. Montpellier, July, 3-6.
17. Khalili, M. and A. Pour-Aboughadareh. 2016. Parametric and non-parametric measures for evaluating yield stability and adaptability in barley doubled haploid lines. Journal of Agricultural Science and Technology, 18: 789-803.
18. Lachman, J., K. Hamouz, M. Orsak and V. Pivec. 2001. Potato glycoalkaloids and their significance in plant protection and nutrition. Rost Vyroba, 47: 181-1912.
19. Mohammadi R. and A. Amri. 2008. Comparison of parametric and non-parametric methods for selecting stable and adapted durum wheat genotypes in variable environments. Euphytica, 159:419-432. [DOI:10.1007/s10681-007-9600-6]
20. Mohammadi, R., A. Abdulahi, R. Haghparast and M. Armion. 2007. Interpreting genotype x environment interactions for durum wheat grain yields using non-parametric methods. Euphytica, 157:239-251. [DOI:10.1007/s10681-007-9417-3]
21. Mut, Z., A. Gülümser and A. Sirat. 2010. Comparison of stability statistics for yield in barley (Hordeum vulgare L.). African Journal of Biotechnology, 9: 1610-1618. [DOI:10.5897/AJB10.1404]
22. Nassar, R. and M. Huhn. 1987. Studies on estimation of phenotypicstability: Tests of significance for non-parametric measures of phenotypic stability. Biometrics, 43: 45-53. [DOI:10.2307/2531947]
23. Noruzi, E. and A. Ebadi. 2015. Comparison of parametric and non-parametric methods for analysing genotype× environment interactions in sunflower (Helianthus annuus L.) inbred lines. Jordan Journal of Agricultural Sciences, 11: 959-979.
24. Roostaei, M., R. Mohammadi and A. Amri. 2015. Rank correlation among different statistical models in ranking of winter wheat genotypes. The Crop Journal, 2: 154-163. [DOI:10.1016/j.cj.2014.02.002]
25. Sabaghnia, N., H. Dehghani and S.H. Sabaghpour. 2006. Nonparametric methods for interpreting genotype × environment interaction of lentil genotypes. Crop Science, 46: 1100-1106. [DOI:10.2135/cropsci2005.06-0122]
26. Safavi, S.M. and S. Bahraminejad. 2017. The evaluation of genotype × environment interactions for grain yield of oat genotypes using AMMI model. Journal of Crop Breeding, 922: 125-132 (In Persian).
27. Scapim, C.A., V.R. Oliveira, A.L. Braccini, C.D. Cruz, C.A.B. Andrade and C.G.M. Vidigal. 2000. Yield stability in maize (Zea mays L.) and correlations among the parameters of the Eberhart and Russell, Lin and Binns and Huehn models. Genetics and Molecular Biology, 23: 387-393. [DOI:10.1590/S1415-47572000000200025]
28. Secor, G.A. and N.C. Gudmestad. 1999. Managing fungal diseases of potato. Canadian Journal of Plant Pathology, 21: 213-221. [DOI:10.1080/07060669909501184]
29. Shukla, G.K. 1972. Some statistical aspects of partitioning genotype-environmental components ofvariability. Heredity, 29: 237-242. [DOI:10.1038/hdy.1972.87]
30. Sohrabi, S.S., H. Dehghani and B. Alizadeh. 2016. Evaluation of seed yield stability of promising winter rapeseed (Brassica napus L.) lines using principal coordinates analysis. Journal of Crop Breeding, 8: 152-158 (In Persian).
31. Solomon, K.F., H.A. Smit, E. Malan and W.J. Du Toit. 2007. Comparison study using rank based nonparametric stability statistics of durum wheat. World Journal of Agricultural Sciences, 3:444-450.
32. Soughi, H.A., N.A. Babaeian Jelodar, G.A. Ranjbar and M.H. Pahlevani. 2016. Simultaneous selection based on yield and yield stability in bread wheat genotypes. Journal of Crop Breeding, 8:119-125 (In Persian). [DOI:10.29252/jcb.8.18.119]
33. Syukur, M., S. Sujiprihati, R. Yunianti and D.A. Kusumah. 2014. Non paramectric stability analysis for yield of hybrid chili pepper (Capsicum annuum L.) across six different environments. Journal Agronomi Indonesia, 42: 32-38.
34. Tadege, M.B., H.Z. Utta and A.A. Aga. 2014. Association of statistical methods used to explore genotype×environment interaction (GEI) and cultivar stability. African Journal of Agricultural Research, 9: 2231-2237. [DOI:10.5897/AJAR2013.8366]
35. Thennarasu, K. 1995. On certain non-parametric procedures for studying genotype environment interactions and yield stability. Ph.D. theses, P.J. School, IARI., New Delhi, 255 pp.
36. Truberg, B. and M. Huehn. 2000. Contribution to analysis of genotype by environment interactions: Comparison of different parametric and non-parametric tests for interactions with emphasis on crossover interactions. Agronomy Crop Science, 185: 267-274. [DOI:10.1046/j.1439-037x.2000.00437.x]
37. Yong-jian, L., D. Chuan, T. Meng-liang, H.U. Er-liang1 and H. Yu-bi. 2010. Yield stability of maize hybrids evaluated in maize regional trials in southwestern China using nonparametric methods. Agricultural Sciences in China, 9: 1413-1422. [DOI:10.1016/S1671-2927(09)60232-7]
38. Zali, H., E. Farshadfar and S.H. Sabaghpour. 2011. Non-parametric analysis of phenotypic Stability in chickpea (Cicer arietinum L.) genotypes in Iran. Crop Breeding Journal, 1: 89-100.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
