پژوهشنامه اصلاح گیاهان زراعی

شوری منابع آب و خاک از مهم‏ترین مشکلات کشاورزی به ویژه در مناطق خشک و نیمه‏خشک است. شور شدن تدریجی خاک از مسایل مهم در بسیاری از مناطق جهان به خصوص در کشور ما می­باشد. شوری  موجب کاهش رشد و عملکرد محصولات زراعی  می‌شود. به دلیل مشکلات عمده‌ای که شوری خاک برای تولید محصول ایجاد نموده، اصلاح گران گیاهان به دنبال روش‏های‌ اصلاحی مناسبی برای تولید گیاهان متحمل به شوری هستند. انتخاب روش اصلاحی مؤثر به وسعت اطلاعات در مورد سیستم‌های ژتنیکی کنترل­کننده صفات انتخاب شده بستگی دارد. شناسایی ژن‏های ایجاد کننده مقاومت یا تحمل و تعیین اثرات ژنی آن­ها در هنگام بروز تنش شوری بسیارحائز اهمیت است. اصلاح­گران از چندین روش بیومتری  برای بررسی ژنتیک گیاهان استفاده نموده‌اند. از میان آنها، طرح‏های کارولینای شمالی، تلاقی دای‏آلل، تجزیه لاین × تستر، تحزیه میانگین نسل­ها و تجزیه آمیزش­های سه گانه در آزمایش‌های اصلاح ‏نباتات بسیار معمول هستند. در این بررسی مروری بر کارآیی طرح­های مذکور در تبیین ژنتیک مقاومت به شوری در گیاهان مختلف انجام شده است. نتایج حاصل از این تجزیه‌های بیومتری با تأکید بر جنبه‌های کاربردی آن­ها مورد بررسی قرار گرفته است.