پژوهشنامه اصلاح گیاهان زراعی

در ریزازدیادی درون شیشه­ای آنتوریوم القای کالوس از ریزنمونه یکی از مراحل مهم و حساس می­باشد. این آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری در سال 1388 انجام گرفت. رقم مورد استفاده در این پژوهش فایر و ریزنمونه­های مورد استفاده قطعات برگی دارای رگبرگ اصلی و فاقد رگبرگ اصلی بود. برای کالوس­زایی محیط کشت موراشیک و اسکوک تغییر یافته (mMS) حاوی 3 درصد ساکارز، 7/0 درصد آگار، همراه با تنظیم­کننده رشدی 2, 4-D در سطوح صفر، 04/ 0، 08/0، 12/0، 16/0، 2/0 و 24/0 میلی­گرم در لیتر و بنزیل آدنین (BA) به میزان 0/1 میلی­گرم در لیتر مورد استفاده قرار گرفت. برای باززایی نیز از محیط کشت mMS محتوی 2 درصد ساکارز، 7/0 درصد آگار، 206 میلی­گرم NH₄NO₃، همراه با تنظیم­کننده رشدی BA در سطوح 25/0، 5/0، 75/0 و 0/1 میلی­گرم در لیتر استفاده شد. 4 هفته پس از کشت، ریزنمونه­های دارای رگبرگ اصلی شروع به کالوس­زایی نمودند. بدون در نظر گرفتن غلظت 2, 4-D ریزنمونه­های برگی دارای رگبرگ اصلی بیشترین درصد کالوس­زایی (3/48 درصد) را داشتند. بیشترین درصد کالوس­زایی (7/83 درصد) در ریزنمونه برگی دارای رگبرگ اصلی و در غلظت 16/0 میلی­گرم در لیتر 2,4-D و کمترین درصد کالوس­زایی (5/12 درصد) در ریزنمونه برگی فاقد رگبرگ اصلی و در محیط کشت بدون 2,4-D مشاهده گردید. بهترین سطح BA برای باززایی سطح 0/1 میلی­گرم در لیتر بود. بیشترین درصد باززایی (83/20 درصد) در غلظت 0/1 میلی­گرم در لیتر BA و کمترین درصد باززایی (3/8 درصد) در غلظت 25/0 میلی­گرم در لیتر BA مشاهده شد.