این تحقیق در جمعیتی متشکل از 103 لاین دبل هاپلوئید ( DH ) و والدین آنها و 5 رقم گندم نان بومی ایران، در سه سال زراعی (1388-1386) در قالب طرح لاتیس مستطیل (11×10) سهگانه در مزرعه اجرا گردید. نتایج تجزیه امی عملکرد دانه در واحد سطح نشان داد: اثرات اصلی سال، ژنوتیپ و اثر متقابل آنها معنیدار (01/0 P< ) بوده که نشان دهنده تأثیر زیاد این عوامل بر عملکرد دانه بود. دو مؤلفه اول امی ( IPCA ) تمامی تنوع (به ترتیب 23/59 و 77/40 درصد) اثر متقابل ژنوتیپ و محیط را توجیه نمود. نتایج اعتبارسنجی کورنلیوس (آماره FR ) حاکی از مناسب بودن مدل AMMI2 بوده که براساس آن، بایپلاتهای میانگین ژنوتیپها و محیطها (سال) در مقابل مؤلفههای اصلی ترسیم گردیده که در آن، ژنوتیپها در سه دسته قرار گرفتند. همچنین شش ژنوتیپ برتر در تمام محیطها انتخاب شدند که میتوان آنها را با توجه به پایداری و عملکرد بالاتر به عنوان والدین تلاقیها در برنامههای اصلاحی گندم نان انتخاب نمود.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |