به منظور ارزیابی شاخصهای تحمل به خشکی در لاین های پیشرفته نخود، 49 ژنوتیپ با استفاده از طرح بلوکهای ناقص در دو سطح آبیاری مناسب و محدود شده در ایستگاه تحقیقات دیم خراسان شمالی مورد بررسی قرار گرفتند. در هریک از دو محیط، برای هر ژنوتیپ صفات مورفولوژیک و فنولوژیک، عملکرد و اجزای آن اندازه گیری شدند. تجزیه واریانس اختلاف معنیداری را بین ژنوتیپ ها در هر یک از دو محیط نشان داد. با بررسی شاخصهای تنش خشکی و نتایج حاصل از تجزیه بایپلات لاینهای FLIP 01-64C، SEL93TH24469 و FLIP 98-38C به عنوان متحملترین ژنوتیپها و FLIP 93-255C به عنوان حساسترین لاین شناخته شدند. همچنین تجزیه بایپلات نشان داد که شاخصهای STI، GMP، HARM و MP بهترین شاخصهای تحمل به خشکی بودهاند. تجزیه کلاستر بر اساس شاخصها نیز ارقام را به سه گروه تفکیک نمود که بیشترین تحمل به خشکی مربوط به دومین خوشه بوده است.