دوره 14، شماره 43 - ( پاییز 1401 1401 )
جلد 14 شماره 43 صفحات 192-180 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
majidian P, masoudi B, sadegh garmaroudi H, dalili S A. (2022). Evaluation of Genetic Phenological and Morphological in Different Soybean Cultivars in Alborz Province. jcb. 14(43), 180-192. doi:10.52547/jcb.14.43.180
URL: http://jcb.sanru.ac.ir/article-1-1328-fa.html
URL: http://jcb.sanru.ac.ir/article-1-1328-fa.html
مجیدیان پرستو، مسعودی بهرام، صادقی گرمارودی حمید، دلیلی سید علیرضا. ارزیابی تنوع ژنتیکی صفات مورفولوژیکی و فنولوژیکی در ارقام مختف سویا در استان البرز پژوهشنامه اصلاح گیاهان زراعی 1401; 14 (43) :192-180 10.52547/jcb.14.43.180
بخش تحقیقات علوم زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی مازندران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ساری، ایران
چکیده: (804 مشاهده)
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: سویا با دارا بودن مقادیر بالایی از روغن و پروتئین به عنوان یکی از دانه‌های روغنی با ارزش غذایی زیاد در جهان محسوب می‌شود. به منظور بررسی تنوع ژنتیکی این گیاه از نظر سازگاری با شرایط آب و هوایی مختلف، وجود جمعیت متنوع جهت اجرای برنامه‌های اصلاحی حاثز اهمیت است که به دنبال آن زمینه لازم برای معرفی ارقام جدید هموار گردد.
مواد و روش‌ها: به‌منظور مشخص کردن تنوع ژنتیکی موجود در ژرم‌پلاسم جدید سویا و کسب اطلاعات در جهت تبیین راهبردهایی برای برنامه‌های اصلاحی آینده، 119 ژنوتیپ جدید وارداتی سویا (دریافت شده از بانک ژن گیاهی کشور استرالیا) در قالب طرح آگمنت با چهار شاهد (سامان، کتول، کوثر و سحر) در منطقه کرج مورد بررسی قرار گرفتند. هر ژنوتیپ بر روی یک خط 2 متری کشت گردید. این ژنوتیپ‌ها از نظر صفات فنولوژیک و مورفولوژیک از جمله ارتفاع بوته و تعداد گره، تعداد شاخه‌های فرعی، تعداد غلاف در شاخه‌های فرعی و در بوته، تعداد دانه در هر بوته، عملکرد دانه در بوته، عملکرد بیولوژیک تک بوته، درصد روغن و پروتئین مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: بر اساس نتایج حاصل از بررسی پارامترهای آماری در بین کلیه ژنوتیپ‌های وارداتی مورد بررسی در منطقه کرج بیشترین مقدار ضریب تنوع فنوتیپی مربوط به عملکرد دانه تک بوته (84/23)، تعداد غلاف نابارور (75/8) و تعداد دانه در تک بوته (75/28) و کمترین ضریب تنوع فنوتیپی مربوط به درصد پروتئین (3/96)، درصد روغن (4/27) و تعداد روز تا رسیدگی کامل (9/33) بودند. مقایسه میانگین‌ها برای عملکرد تک بوته در کرج نشان داد که ژنوتیپ‌های Clark curly pubesce، GH 66-6-14، Seedmakers 1-E،Delmar دارای بیشترین عملکرد دانه در بوته به ترتیب 57/28، 51/28، 43/6 و 37/07 گرم بودند. نتایج تجزیه خوشه نشان داد که ژنوتیپ‌های مورد ارزیابی برای کلیه صفات مورد ارزیابی به چهار گروه تقسیم‌بندی شدند که گروه 1، 2، 3 و 4 به ترتیب شامل 23، 49، 8 و 9 ژنوتیپ بودند.
نتیجه‌گیری: ژنوتیپ های GH 66-6-14، Valder، GH 66-6-6، Seedmakers 1-E، Lee late و Clark curly pubesce از نظر صفات عملکرد و اجزای آن نسبت به شاهدها برتری داشتند و می‌توانند این قابلیت را داشته باشند که در برنامه‌های اصلاحی مورد استفاده قرار گیرند.
مقدمه و هدف: سویا با دارا بودن مقادیر بالایی از روغن و پروتئین به عنوان یکی از دانه‌های روغنی با ارزش غذایی زیاد در جهان محسوب می‌شود. به منظور بررسی تنوع ژنتیکی این گیاه از نظر سازگاری با شرایط آب و هوایی مختلف، وجود جمعیت متنوع جهت اجرای برنامه‌های اصلاحی حاثز اهمیت است که به دنبال آن زمینه لازم برای معرفی ارقام جدید هموار گردد.
مواد و روش‌ها: به‌منظور مشخص کردن تنوع ژنتیکی موجود در ژرم‌پلاسم جدید سویا و کسب اطلاعات در جهت تبیین راهبردهایی برای برنامه‌های اصلاحی آینده، 119 ژنوتیپ جدید وارداتی سویا (دریافت شده از بانک ژن گیاهی کشور استرالیا) در قالب طرح آگمنت با چهار شاهد (سامان، کتول، کوثر و سحر) در منطقه کرج مورد بررسی قرار گرفتند. هر ژنوتیپ بر روی یک خط 2 متری کشت گردید. این ژنوتیپ‌ها از نظر صفات فنولوژیک و مورفولوژیک از جمله ارتفاع بوته و تعداد گره، تعداد شاخه‌های فرعی، تعداد غلاف در شاخه‌های فرعی و در بوته، تعداد دانه در هر بوته، عملکرد دانه در بوته، عملکرد بیولوژیک تک بوته، درصد روغن و پروتئین مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: بر اساس نتایج حاصل از بررسی پارامترهای آماری در بین کلیه ژنوتیپ‌های وارداتی مورد بررسی در منطقه کرج بیشترین مقدار ضریب تنوع فنوتیپی مربوط به عملکرد دانه تک بوته (84/23)، تعداد غلاف نابارور (75/8) و تعداد دانه در تک بوته (75/28) و کمترین ضریب تنوع فنوتیپی مربوط به درصد پروتئین (3/96)، درصد روغن (4/27) و تعداد روز تا رسیدگی کامل (9/33) بودند. مقایسه میانگین‌ها برای عملکرد تک بوته در کرج نشان داد که ژنوتیپ‌های Clark curly pubesce، GH 66-6-14، Seedmakers 1-E،Delmar دارای بیشترین عملکرد دانه در بوته به ترتیب 57/28، 51/28، 43/6 و 37/07 گرم بودند. نتایج تجزیه خوشه نشان داد که ژنوتیپ‌های مورد ارزیابی برای کلیه صفات مورد ارزیابی به چهار گروه تقسیم‌بندی شدند که گروه 1، 2، 3 و 4 به ترتیب شامل 23، 49، 8 و 9 ژنوتیپ بودند.
نتیجه‌گیری: ژنوتیپ های GH 66-6-14، Valder، GH 66-6-6، Seedmakers 1-E، Lee late و Clark curly pubesce از نظر صفات عملکرد و اجزای آن نسبت به شاهدها برتری داشتند و می‌توانند این قابلیت را داشته باشند که در برنامه‌های اصلاحی مورد استفاده قرار گیرند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
اصلاح نباتات
دریافت: 1400/9/27 | ویرایش نهایی: 1401/7/20 | پذیرش: 1401/2/10 | انتشار: 1401/7/20
دریافت: 1400/9/27 | ویرایش نهایی: 1401/7/20 | پذیرش: 1401/2/10 | انتشار: 1401/7/20
فهرست منابع
1. Arshad, M., N. Ali and A. Ghafoor. 2006. Character correlation and path coefficient in soybean Glycine max (L.) Merrill. Pakistan Journal of Botany, 38(1): 121.
2. Boros, L., A. Wawer and K. Borucka. 2014. Morphological, phenological and agronomical characterisation of variability among common bean (Phaseolus vulgaris L.) local populations from The National Centre for Plant Genetic Resources: Polish Genebank. Journal of Horticultural Research, 22(2): 123-130. [DOI:10.2478/johr-2014-0029]
3. Carter, J.r., T.E. Nelson, R.L. Sneller, C.H. and Z. Cui. 2004. Genetic diversity in soybean, Soybeans: Improvement, Production, and Uses, 16: 303-416. [DOI:10.2134/agronmonogr16.3ed.c8]
4. Cui, Z., T.E. Carter, J.W. Burton and R. Wells. 2001. Phenotypic diversity of modern Chinese and North American soybean cultivars. Crop Science, 41(6): 1954-1967. [DOI:10.2135/cropsci2001.1954]
5. Ghorbanzadeh Neghab, M. 2015. Study of genetic diversity and relationships among quantitative and qualitative traits in different soybean (Glaycine max L.) cultivars. Journal of Oil Plant Production, 2(1): 29-41.
6. Khatab, I.A., A.R. Morsy, W.M. Fares and T. Kumamaru. 2016. Genetic diversity of soybean genotypes revealed by agro-morphological and SSR markers. Journal of the Faculty of Agriculture, Kyushu University, 61(1): 79-87. [DOI:10.5109/1564086]
7. Khodarahmpour, Z. and M. Motamedi. 2016. Study of genetic diversity of alfalfa (Medicago sativa L.) genotypes via multivariate analysis. Journal of Crop Breeding, 8(19): 163-169 (In Persian).
8. Ghanbari, S., A. Nooshkam, B.A. Fakheri and N. Mahdinezhad. 2018. Assessment of yield and yield component of soybean genotypes (Glycine max L.) in north of Khuzestan. Journal of Crop Science and Biotechnology, 21(5): 435-441. [DOI:10.1007/s12892-018-0023-0]
9. Hosseinpor, H., O. Alishah, A. Mohammadi and E. Hezarjaribi. 2012. Correlation analysis of agronomic traits, morphological and phonological 30 soybean lines Golestan province. Journal of Cop Breeding, 3(7): 1-10 (In Persian).
10. Li, W., M. Peng, Z. Wang, Y. Bi, M. Liu, L. Wang, Di. Shufeng, L. Jianxin, C. Fan, G. Yang, D. Yu. 2021. The Evaluation of agronomic traits of wild soybean accessions (Glycine soja Sieb. and Zucc.) in Heilongjiang Province, China. Agronomy, 11(3): 586. [DOI:10.3390/agronomy11030586]
11. Long, J., J. Zhang, X. Zhang, J. Wu, H. Chen, P. Wang, Q. Wang and C. Du. 2020. Genetic diversity of common bean (Phaseolus vulgaris L.) germplasm resources in Chongqing, evidenced by morphological characterization. Frontiers in Genetics, 11: 697. [DOI:10.3389/fgene.2020.00697]
12. Majidian, P., B. Masoudi and H. Sadeghi garmarodi. 2019. Preliminary evaluation of imported cultivars and pure lines of soybean (Glycine Max L.). Based on agronomic traits and resistance to phytophthota rot. Journal of Crop Breeding, 11(30): 98-107 (In Persian). [DOI:10.29252/jcb.11.30.98]
13. Majidian, P., S.A. Dalili, B. Masoudi and H. Sadeghi Garmaroodi. 2021. Investigation of morphological and phonological diversity of some imported soybean (Glycine max L.) cultivars using principle component analysis. Journal of Crop Bredding, 13(38): 46-59 (In Persian).
14. Malek, M.A., M.Y. Rafii, S.S. Afroz, U. K. Nath and M. Mondal. 2014. Morphological characterization and assessment of genetic variability, character association, and divergence in soybean mutants. The Scientific World Journal, 1-12. [DOI:10.1155/2014/968796]
15. Malik, M.F.A., M. Ashraf, A.S. Qureshi and M.R. Khan. 2011. Investigation and comparison of some morphological traits of the soybean populations using cluster analysis. Pakistan Journal of Botany, 43(2): 1249-1255.
16. Marconato, M.B., E.M. Pereira, Silva, F.M. Bizari, E.H. Pinheiro, J.B. Mauro, A.O. and S. H. Unêda-Trevisoli. 2016. Genetic divergence in a soybean (Glycine max) diversity panel based on agro-morphological traits. Genetics and molecular research, 15: 1-10. [DOI:10.4238/gmr15048980]
17. Masoudi, B., M.R. Bihamta, H.R., Babaei and S.A. Peyghambari. 2008. Evaluation of genetic diversity for agronomic, morphological and phonological traits in soybean. Seed and Plant, 24(3): 413-427 (In Persian).
18. Miladinovic, J., J.W. Burton, S.B. Tubic, D. Miladinovic, V. Djordjevic and V. Djukic. 2011. Soybean breeding: comparison of the efficiency of different selection methods. Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 35(5): 469-480. [DOI:10.3906/tar-1011-1474]
19. Morovati, I., A. Kordenaeej and H. Babaei. 2021. Evaluation of drought tolerance indices in soybeans. Journal of Crop Breedinh, 13(37): 109-118 (In Persian).
20. Morsy, A.R., A.M. Elmanzlawy and H.A. Eraky. 2019. Agro-Morphological characterization and evaluation of genetic diversity using microsatellite markers for some soybean genotypes. Zagazig Journal of Agricultural Research, 46(4): 971-983. [DOI:10.21608/zjar.2019.47050]
21. Shafee Khorshidi, M., M.R. Bihamta, F. Khialparast and M.R. Naghavi. 2013. Assessment of genetic variation in common bean (Phaseolus vulgaris L.) genotypes under drought condition using cluster and canonical discriminant analysis. Journal of Crop Breeding, 4(10): 1-17 (In Persian).
22. Shilpashree, N., S.N. Devi, D.C. Manjunathagowda, A. Muddappa, S.A. Abdelmohsen, N. Tamam, H. Elansary, K. Zin El-Abedin, A.M.M. Abdelbacki and V. Janhavi. 2021. Morphological characterization, variability and diversity among vegetable soybean (Glycine max L.) genotypes. Plants, 10(4): 671. [DOI:10.3390/plants10040671]
23. Thapa, P., K. H. Dhakal, R. and Darai A. Shrestha. 2019. Seed Protein Diver-sity Assessment and Genetic Diversity among Different Soybean [Glycine max (L.) Merrill] Accession. Journal of Agronomy and Agricultural Science, 2(009). [DOI:10.24966/AAS-8292/100009]
24. Zeinali, H., E. Hezarjaribi, M.R. Ahmadi. 2002. Evaluation of genetic correlation of seed oil with some important agronomic traits in soybean through path analysis. Iranian Journal of Agricultural Science, 33(4): 699-705 (In Persian).
25. Zhang, L.F., W. Li, C.J. Wang, R. Xu and H.Y. Dai. 2006. Morphological diversity of soybean germplasm resources in Shandong [J]. Journal of Plant Genetic Resources, 4.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
