دوره 13، شماره 40 - ( زمستان 1400 1400 )
جلد 13 شماره 40 صفحات 10-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shobeiri S, Sadeghzadeh Ahari D, Pezeshkpour P, Azimi M. (2021). Stability Analysis of Grain yield of Lens Culinaris L lentil Genotypes in Dryland Conditions by GGE biplot Method. jcb. 13(40), 1-10. doi:10.52547/jcb.13.40.1
URL: http://jcb.sanru.ac.ir/article-1-1252-fa.html
URL: http://jcb.sanru.ac.ir/article-1-1252-fa.html
شبیری سودابه، صادق زاده اهری داود، پزشکپور پیام، عظیمی محمود. تجزیه پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ های عدس Lens Culinaris L در شرایط دیم با روش GGE biplot پژوهشنامه اصلاح گیاهان زراعی 1400; 13 (40) :10-1 10.52547/jcb.13.40.1
موسسه تحقیقات کشاورزی دیم کشور، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی زنجان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، زنجان، ایران
چکیده: (1804 مشاهده)
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: توزیع نامناسب بارندگی و کاهش بارندگی از عوامل عمده کاهش عملکرد عدس در واحد سطح است. بنابراین به کارگیری ژنوتیپهای سازگار به شرایط نامساعد محیطی، میتواند نقش مهمی در افزایش عملکرد در چنین شرایطی داشته باشد. آگاهی از برهمکنش ژنوتیپ × محیط، به به نژادگران یاری
مقدمه و هدف: توزیع نامناسب بارندگی و کاهش بارندگی از عوامل عمده کاهش عملکرد عدس در واحد سطح است. بنابراین به کارگیری ژنوتیپهای سازگار به شرایط نامساعد محیطی، میتواند نقش مهمی در افزایش عملکرد در چنین شرایطی داشته باشد. آگاهی از برهمکنش ژنوتیپ × محیط، به به نژادگران یاری
می رساند تا در ارزیابی ژنوتیپ ها، با دقت بیشتری عمل کرده و بهترین ژنوتیپها را برگزینند.
مواد و روش‌ها: این مطالعه طی دو سال (1399-1398 و 1398-1397) در دو ایستگاه از مناطق سردسیر دیم کشور (قیدار زنجان، مراغه) اجرا شد. آزمایش شامل 17 ژنوتیپ پیشرفته عدس به همراه سه رقم شاهد کیمیا، بیله سوار و سنا (جمعاً 20 ژنوتیپ) بود که در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه مرکب اختلاف معنیداری را در سطح احتمال یک درصد برای محیط، ژنوتیپ و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط نشان داد. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که اثر محیط 5/79 درصد، اثر ژنوتیپ 25/2 درصد و برهمکنش ژنوتیپ محیط 23/18 درصد از تغیرات کل را توجیه میکند. نتایج حاصل از GGE biplot بیانگر وجود 1/42 درصد از تغییرات کل مربوط به مولفه ی اول و26 درصد از تغییرات کل مربوط به مولفهی دوم است که جمعا 1/68 درصد از تغییرات کل را توجیه میکنند. با توجه به نتایج به دست آمده، بین محیط های E1 و E3 و بین محیطهای E2 و E4 همبستگی بالایی وجود دارد و میتوان آنها را به عنوان محیط های مشابه معرفی کرد. در بررسی بای پلات هم ژنوتیپهای، 7 (FLIP2013-29L )، 13(FLIP 2012-262 L) و 11(FLIP 2012-207L) بطور همزمان از عملکرد و پایداری بالاتری برخوردار بودند.
نتیجه‌گیری: ژنوتیپهای شماره 13، 7 و 11 به عنوان ژنوتیپهای پر محصول و پایداری بالا معرفی شدند و می‌توانند برای گزینش یا توصیه رقم استفاده شوند.
مواد و روش‌ها: این مطالعه طی دو سال (1399-1398 و 1398-1397) در دو ایستگاه از مناطق سردسیر دیم کشور (قیدار زنجان، مراغه) اجرا شد. آزمایش شامل 17 ژنوتیپ پیشرفته عدس به همراه سه رقم شاهد کیمیا، بیله سوار و سنا (جمعاً 20 ژنوتیپ) بود که در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه مرکب اختلاف معنیداری را در سطح احتمال یک درصد برای محیط، ژنوتیپ و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط نشان داد. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که اثر محیط 5/79 درصد، اثر ژنوتیپ 25/2 درصد و برهمکنش ژنوتیپ محیط 23/18 درصد از تغیرات کل را توجیه میکند. نتایج حاصل از GGE biplot بیانگر وجود 1/42 درصد از تغییرات کل مربوط به مولفه ی اول و26 درصد از تغییرات کل مربوط به مولفهی دوم است که جمعا 1/68 درصد از تغییرات کل را توجیه میکنند. با توجه به نتایج به دست آمده، بین محیط های E1 و E3 و بین محیطهای E2 و E4 همبستگی بالایی وجود دارد و میتوان آنها را به عنوان محیط های مشابه معرفی کرد. در بررسی بای پلات هم ژنوتیپهای، 7 (FLIP2013-29L )، 13(FLIP 2012-262 L) و 11(FLIP 2012-207L) بطور همزمان از عملکرد و پایداری بالاتری برخوردار بودند.
نتیجه‌گیری: ژنوتیپهای شماره 13، 7 و 11 به عنوان ژنوتیپهای پر محصول و پایداری بالا معرفی شدند و می‌توانند برای گزینش یا توصیه رقم استفاده شوند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
اصلاح نباتات
دریافت: 1400/2/10 | ویرایش نهایی: 1400/10/25 | پذیرش: 1400/5/30 | انتشار: 1400/10/26
دریافت: 1400/2/10 | ویرایش نهایی: 1400/10/25 | پذیرش: 1400/5/30 | انتشار: 1400/10/26
فهرست منابع
1. Arshad, M., A. Bakhsh, A.M. Haqqani and M. Bashir. 2003. Genotype environment interaction for grain yield in chickpea (Cicer arietinum L.). Pakistan Journal of Botany, 35: 181-186.
2. Bakhsh, A., L.H. Akhtar, S.R. Malik, A. Masood, S.M. Iqbal and R. Qurashi. 2011. Grain yield stability in chickpea (Cicer arietinum L.) across environments. Pakistan Journal of Botany, 43: 2947- 2951.
3. Blanche, S.B. and G.O. Myers. 2006. Identifying discriminating locations for cultivar selection in Louisiana. Crop Science, 46: 946-949. [DOI:10.2135/cropsci2005.0279]
4. Crossa, J., H.G.Gauch and R.W.Zobel. 1990. Additive main effects and multiplicative interactions analysis of tow international maize cultivar trails.Crop Science: 30: 493-500. [DOI:10.2135/cropsci1990.0011183X003000030003x]
5. Ebadi Segherloo, A., S.H. Sabaghpour, H. Dehghani and M. Kamrani. 2010. Screening of superior chickpea genotypes for various environments of Iran using genotype plus genotype × environment (GGE) biplot analysis. Journal of Plant Breeding and Crop Science, 2(9): 286-292.
6. FAO. 2019. Agricultural Data: agriculture and food trade.In Food and Agriculture Organization of the united statistics Division(http://faostst.fao.org/).
7. Farshadfar, E. 2015. The interaction effect of genotype and environment in plant breeding. 1st Vol.Islamic Azad University Press, Kermanshah, Iran (In persian).
8. Fernandez, G.C.J. 1991. Analysis of genotype × environment interaction by stability estimates. Horticultural Sciences, 27: 947-950. [DOI:10.21273/HORTSCI.26.8.947]
9. Farayedi, Y. 2013. Seed yield stability of advanced Kabuli type chickpea lines at dry fall sowing in cold region of Maragheh, Iranian Journal of Dryland Agriculture, 1(4): 17-32.
10. Gabriel, K.R. 1971. The biplot graphic display of matrices with application to principal component analysis. Biometrika 58: 453-467. [DOI:10.1093/biomet/58.3.453]
11. Grafius, J.E. and R.L.Thomas. 1971. The case for indirect genetic control of sequential traits and the strategy of deployment of environmental resources by theplam. Heredity 27: 433-442. [DOI:10.1038/hdy.1971.54]
12. Gauch, H.G. and R.W.Zobel. 1996. Identifying mega-environments and targeting genotypes. Crop Science 37: 311-326. [DOI:10.2135/cropsci1997.0011183X003700020002x]
13. Hamayoon, R., H. Khan, S.L. Naz, I. Munir, M. Arif, I.A. Khalil and A.Z. Khan. 2011. Performance of chickpea genotypes under two different environmental conditions. African Journal of Biotechnology, 10: 1534-1544.
14. Imtiaz, M., R.S. Malhotra, M. Singh and S. Arslan. 2013. Identifying high yielding, stable chickpea genotypes for spring sowing: specific adaptation to location and sowing seasons in the mediterranean region. Crop Science, 53: 1472-1480. [DOI:10.2135/cropsci2012.10.0589]
15. Kanoni, H. 2001. The yielding ability and adaptability of chickpea cultivars under rainfed conditions of Kurdistan. Seed and Plant Improvement Journal, 17(1): 1-11.
16. Muehlbauer, F.j., W.J. Kaiser, S.L. Clement and R.J.Su. Erfield. 1995. Production and breeding of lentil. Adv.Agron, 54: 283-332. [DOI:10.1016/S0065-2113(08)60902-5]
17. Monneveux, P. and E. Belhassen. 1996. The diversity of drought adaptation in wide. Plant Growth Regulation 20: 85-92. [DOI:10.1007/BF00024004]
18. Pouresmael, M., H. Kanoni, H. Astaraki, M. Hajhasani and A. MirAkhorli. 2017. Yield evaluation of kabuli type chickpea landraces in rainfed conditions, Seed and Plant Improvement Journal, 1(33): 29- 43.
19. Pham, H.N. and M.S. Kang. 1988. Interrelationships among and repeatability of several stability statistics estimated from international maize trials. Crop Science, 28: 925-928. [DOI:10.2135/cropsci1988.0011183X002800060010x]
20. Roustaii, M., D. Sadeghzadeh Ahari, A. Hesami, K. Soleymani, H. Pashapour, K. Nader Mahmoodi, M.M. Poursiahbidi, M.M. Ahmadi, M. Hassanpour Hosni and G. Abedaasl. 2003. Study of adaptability and stability of grain yield of breed wheat genotypes in cold and moderate-cold dryland areas. Seed and Plant, 19(2): 263-275.
21. Sabaghpour, S.H., M. Safihkni and A. Sarker. 2004. Present status and future prospects of lentil cultivation in Iran. Proceedings of the Fifth European Conference on Grain Legume 7-11 June 2004, Dijon, France.
22. Sabaghpour, S.H., A.A. Mahmodi, A. Saeed, M. Kamel and R.S. Malhotra. 2006. Study on chickpea drought tolerant lines under dryland condition of Iran. Indian Journal of Crop Science, 1: 70-73.
23. Sadegzadeh Ahari, D., K. Hossaini and K. Alizadeh. 2005. Study of adaptability and stability of durum wheat lines in tropical and sub-tropical dry land areas. Seed and Plant Improvement Journal 21(4): 561-576 (In Persian).
24. Saleem, R., M. Ashraf, I.A. Khalil, M.A. Anees, H.I. Javed and A. Saleem. 2016. GGE Biplot: A windows based graphical analysis of yield stability and adaptability of millet cultivars across Pakistan. Academia Journal of Biotechnology, 4(5): 186-193.
25. Singh, K.B. and M.C. Saxena. 1993. Breeding for stress tolerance in cool season food legume. ICARDA. Syria.
26. Temesgen, M., S. Alamerew and F. Eticha. 2015. GGE biplot analysis of genotype by environment interaction and grain yield stability of bread wheat genotypes in south east Ethiopia. Agricultural Sciences, 11(4): 183-190.
27. Yan, W. 2001. GGE biplot: A widows application for graphical analysis of multi-environment trial data and other types of two-way data. Agronomy Journal 93: 1111-1118. [DOI:10.2134/agronj2001.9351111x]
28. Yan, W., L.A. Hunt, Q. Sheng and Z. Szlavnics. 2000. Cultivar evaluation and mega-environment investigations based on the GGE biplot. Crop Science, 40: 597-605. [DOI:10.2135/cropsci2000.403597x]
29. Yan, W. and M.S. Kang. 2003. GGE biplot analysis: A graphical tool for breeders, geneticists and agronomists. CRC Press, Boca Raton, USA. [DOI:10.1201/9781420040371]
30. Yan, W. and I. Rajcan. 2002. Biplot analysis of test sites and trait relations of soybean in Ontario. Crop Science 42: 11-20. [DOI:10.2135/cropsci2002.1100]
31. Yadav, S.S., A.K. Verma, A.H. Rizvi, D. Singh, J. Kumar and M. Andrews. 2010. Impact of genotype × environment interactions on the relative performance of diverse groups of chickpea (Cicer arietinum L.) varieties. Archive of Agronomy and Soil Science, 56: 49-64. [DOI:10.1080/03650340902922688]
32. Yaghotipoor, A. and E. Farshadfar. 2007. Non-parametric estimation and component analysis of phenotypic stability in chickpea (Cicer arietinum L.). Pakistan Journal of Biological Science, 10: 2446-2453. [DOI:10.3923/pjbs.2007.2646.2652]
33. Zobel, R.W., M.S. Wright and H.G. Gauch. 1988.Statistical analysis of a yield trial.Agronomy Journal 80: 388-393. [DOI:10.2134/agronj1988.00021962008000030002x]
34. Zeleke, A.A. and F.A. Berhanu. 2016. AMMI and GGE models analysis of stability and GEI of common bean (Phaseolus vulgaris L.) lines in Ethiopia. Journal of Biology, Agriculture and Healthcare, 6(9): 127-135.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
