به منظور استفاده از بافت هاپلوئیدی گیاه چغندرقند برای تولید گیاهان تراریخته خالص از نظر ژن انتقالی، ابتدا یک سری آزمایش برای تکثیر و جوانه‌زایی جنین‌های هاپلوئید حاصل از کشت تخمک انجام گرفت. بدین‌ترتیب مشخص گردید که محیط کشت پایه MSB یا PGoB به همراه 3 درصد ساکارز با ترکیب هورمونی 2/0 میلی‌گرم در لیتر بنزیل آدنین ( BA ) و 5/0 میلی‌گرم در لیتر نفتالن استیک اسید ( NAA ) می‌تواند برای تکثیر جنین‌های هاپلوئید و محیط کشت پایه MSB نصف غلظت به همراه یک درصد ساکارز برای تکامل جنین‌ها و تولید جوانه به کار رود. همچنین برای تولید جوانه رویشی از برگ هاپلوئید از محیط کشت PGoB حاوی یک میلی‌گرم در لیتر BA و یکی میلی‌گرم در لیتر NAA استفاده گردید. پس از انجام آزمون‌های فوق از کالوس‌های جنین‌زا و نیز برگ جوانه‌های حاصل از جنین‌ هاپلوئید برای تراریختی با آگروباکتریوم تومه‌فاسینس حامل ناقل دوگانه pBI121 استفاده گردید. بافت‌های تلقیح‌شده پس از دو روز نگه داری در کشت توام به محیط گزینش‌ حاوی 50 میلی گرم در لیتر کانامایسین منتقل شدند. پس از 5-3 هفته جوانه‌های حاصل از هر دو نوع جداکشت با سنجش Gus مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که برگ و جنین هاپلوئید هر دو قابلیت زیادی در تولید جوانه‌های تراریخته دارا می‌باشند.