TI - Evaluation of Genetic Diversity in Some Iranian Bitter Vetch Landraces using Microsatellite Markers PT - JOURNAL ARTICLE TA - jcb JN - jcb VO - 9 VI - 21 IP - 21 4099 - http://jcb.sanru.ac.ir/article-1-791-fa.html 4100 - http://jcb.sanru.ac.ir/article-1-791-fa.pdf SO - jcb 21 AB  - در این پژوهش تنوع ژنتیکی بین 19 توده­ی بومی گاودانه (Vicia ervilia L.) از استان­های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل و زنجان از طریق تنوع در توالی­های تکراری کوتاه با استفاده از 18 جفت آغازگر ریزماهواره (SSR) مورد ارزیابی قرار گرفت. هشت جفت آغازگر SSR الگوی مناسب و قابل امتیازدهی تولید کردند. تعداد 27 آلل در مجموع هشت جایگاه ریزماهواره در توده­های مورد بررسی ردیابی شد به­طوری­که مکان­های ژنی VE02، VE05، VE07، VE09 و VE19 با چهار آلل بیشترین و مکانهای ژنی VE14 و VE27 با دو آلل کمترین تعداد آلل را در بین نشانگرها نشان دادند. میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده 0435/0 برآورد گردید. با توجه به آزمون کای­اسکور در هر مکان ژنی نتیجه­گیری شد که توده­های مورد مطالعه از تعادل هاردی -واینبرگ تبعیت نمی­کنند. میانگین محتوای اطلاعات چند شکلی آغازگرها (PIC) 5363/0 برآورد گردید و آغازگر VE02 بیشترین مقدار PIC (6934/0) و آغازگر VE27 کمترین مقدار PIC (1093/0) را نشان دادند. بیشترین فاصله ژنتیکی بین توده اردبیل (از استان اردبیل) با توده چومالو (از استان زنجان) و کمترین فاصله ژنتیکی بین توده­های برازین (از استان آذربایجان شرقی) و خیارک (از استان اردبیل) مشاهده شد. روابط ژنتیکی بین توده­های مورد ارزیابی با استفاده از تجزیه خوشه­ای به روش UPGMA بر اساس فاصله ژنتیکی نی مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز خوشه­ای، توده­های بومی را به پنج گروه تقسیم کرد. نتایج این پژوهش نشان دادند که نشانگر مولکولی SSR در تشخیص چندشکلی و فاصله ژنتیکی میان توده­های بومی گاودانه مؤثر و کارآمد بوده و می­تواند به عنوان ابزار مناسبی در تجزیه و تحلیل روابط ژنتیکی میان توده­های گاودانه، مورد استفاده قرار گیرد. CP - IRAN IN - LG - eng PB - jcb PG - 18 PT - Research YR - 2017