در این مطالعه اثرات فیزیولوژیک تنش شوری بر دو رقم گلرنگ مورد بررسی قرار گرفت. ژنوتیپ‌های مورد بررسی شامل KW13 و IL111 بودند و سطوح شوری ((NaCl صفر، 4، 6، 8، 10 و 12 دسی زیمنس بر متر اعمال گردید. این آزمایش به صورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملاً تصادفی در سال 1388 در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر اجرا گردید. صفات درصد جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، وزن‏تر گیاهچه، تجمع مالون دی آلدهید، کاتالاز و پراکسیداز اندازه‌گیری شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که برای صفات مختلف اثرات رقم، شوری و اثرات متقابل معنی‏دار شدند. طبق نتایج درصد جوانه‏زنی، طول ریشه‏چه، طول ساقه‏چه و وزن‏تر گیاهچه با افزایش سطوح شوری کاهش ‏یافتند. درصد جوانه‏زنی ژنوتیپ KW13 در شوری‏های 10 و 12 دسی زمینس بر متر واکنش نشان داد در حالی که، درصد جوانه‏زنی ژنوتیپ IL111 از سطح شوری 6 دسی زیمنس بر متر کاهش یافت. افزایش سطوح تنش شوری منجر به افزایش تجمع مالون دی آلدهید، فعالیت پراکسیداز و کاتالاز در ژنوتیپ‏های مورد بررسی گردید. ژنوتیپ KW13 به دلیل برتری شاخص‌هایی نظیر فعالیت‌ آنزیم‌های آنتی ‌اکسیدانت به عنوان ژنوتیپی متحمل به شوری جهت بررسی‏های تکمیلی معرفی می‏گردد.

واژه‌های کلیدی: تنش شوری، گلرنگ، مالون دی آلدهید، کاتالاز، پروکسیداز

متن کامل [PDF 320 kb]   (1707 دریافت)