چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: یونجه مهمترین لگوم علوفهای میباشد که برای تأمین علوفه مورد نیاز جهت تولید پروتئین و مواد لبنی بشر نقش بسیار مهمی دارد. این گیاه ارزش غذایی بالایی داشته و سازگاری آن به شرایط مختلف بالا است. یونجه برای کشاورزی پایدار توصیه میشود زیرا دارای سامانه ریشهای عمیق بوده و بهدلیل چند ساله بودن میتواند از فرسایش خاک جلوگیری کند. یونجه منبع بسیار خوبی برای تثبیت بیولوژیکی نیتروژن هوا است. محققین معتقدند که 65% از کل نیتروژن مصرفی در کشاورزی از طریق تثبیت بیولوژیک نیتروژن صورت گرفته است. از نظر کیفیت علوفه و میزان انرژی مطلوب از گیاهان بسیار خوش خوراک بوده و در رشد دامها مؤثر میباشد. این گیاه علاوه بر پروتئین، سرشار از انواع ویتامینها بهخصوص K، E، C، A و ترکیبات معدنی از قبیل کلسیم هستند. پراکنش انواع یونجههای یکساله در سطح جهانی بهخصوص در مناطق خشک و نیمهخشک، نشان دهنده مقاومت آنها در برابر شرایط کم آبی و خشکی است. میتوان از یونجه بهعنوان گیاهانی موفق جهت جلوگیری از بیابانزایی و گسترش کویرها استفاده نمود. در میان یونجههای یکساله گونههایی وجود دارند که قادرند جهت اصلاح و توسعه در مناطق خشک و مراتع بیابانی با باران زمستانی 80 تا 100 میلیمتر سازگار شوند. یکی از محدودیتهای اصلاح برای تنش خشکی موجود نبودن منابع مقاومت در بین ژنوتیپهای زراعی است. برای اینمنظور ارزیابی ژنوتیپهای وحشی میتواند گام مهمی در این مسیر باشد.
مواد و روش: این پژوهش بر روی ژنوتیپهای یونجه چندساله (یک رقم) و یک ساله (نه توده) (جدول 1) بهصورت فاکتوریل (فاکتور اول ژنوتیپهای یونجه و فاکتور دوم تنش) با سه تکرار و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در گلخانه دانشکده فناوری کشاورزی دانشگاه تهران (پردیس ابوریحان) انجام شد. شرایط رشد بهصورت آبیاری کامل و تنش خشکی شدید (30% ظرفیت نگهداری آب) بود که طی سال زراعی 92-1391 اجرا گردید. کشت در اردیبهشت ماه در گلخانه پردیس ابوریحان دانشگاه تهران در ﺷﺮایﻂ دﻣﺎیی 22 درﺟﻪ ﺳﺎنتیگراد، ﻓﺘﻮپریﻮد 16 ﺳﺎﻋﺖ روﺷﻨﺎیی و ﺑﺎ رﻃﻮﺑﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐکشت ﺷﺪﻧﺪ. تعداد 60 گلدان متوسط پلاستیکی با قطر دهانه 15 سانتیمتر و ارتفاع 15 سانتیمتر و ظرفیت 2 کیلوگرم پر گردید. پیش از کاشت با کشیدن سمباده نرم روی سطوح بذور و انجام عمل استرافیکاسیون خواب بذور شکسته شد و نیز آزمون قدرت جوانهزنی بذور انجام گردید. روز قبل از کشت آبیاری سبک انجام شد، سپس داخل هر گلدان هفت بذر در عمق یک سانتیمتری خاک کشت شد و روی سطح خاک با کوکوپیت بهمنظور حفاظت رطوبت خاک پوشانده شد. خاک گلدانها تا قبل از اعمال تنش روزی دو مرتبه با آبپاش آبیاری شدند و بعد از رسیدن به ارتفاع 15 سانتیمتری از محلول هوگلند 50% برای تغذیه گیاهان استفاده شد و پس از گذشت 55 روز از زمان کاشت گیاهان و در مرحله رشد رویشی صفات مورفولوژیک شامل تعداد شاخه، ارتفاع ساقه، تعداد برگ، تعداد میانگره، طول میانگره، مساحت برگ، وزن تر برگ، وزن تر ساقه، وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه اندازهگیری گردید. برای تنظیم مقدار رطوبت خاک از روش وزنی استفاده شد. برای رسم نمودارها از نرمافزار Excel استفاده شد و نیز دادهها توسط نرمافزار SAS تجزیه گردید و مقایسات میانگین با استفاده از روش دانکن انجام شد.
یافتهها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که سطوح مختلف تنش خشکی آثار منفی بر صفات مختلف بررسی شده داشته است. واکنش ارقام به تنش نیز با توجه به تفاوت آنها از لحاظ تحمل به خشکی تحت تأثیر قرارگرفت. اختلاف بسیار معنیداری در سطح 1 درصد برای صفات ارزیابی شده بیانگر وجود تنوع ژنتیکی میان ژنوتیپهای مورد مطالعه میباشد و میتواند در مطالعات بعدی تحمل به خشکی جهت گزینش ژنوتیپها مورد استفاده قرار گیرد. همچنین اثر متقابل ژنوتیپ در شرایط تنش برای اکثر صفات کمی نشان میدهد که میزان تغییرات ژنوتیپهای مختلف در شرایط متفاوت رطوبتی برای اکثر صفات یکسان نبوده و ژنوتیپها واکنشهای متفاوتی در دو شرایط تنش خشکی و نرمال داشتند. نتایج محاسبه وراثتپذیری برای صفات مورد مطالعه نشان داد که تمامی صفات، وراثتپذیری عمومی بالایی را از خود نشان دادند. بیشترین وراثتپذیری برای صفت وزن خشک برگ (92/96 در شرایط آبیاری کامل و 91/77 در شرایط تنش شدید) و کمترین وراثتپذیری برای صفت تعداد میانگره (71/83 در شرایط آبیاری کامل و 66/93 در شرایط تنش شدید) مشاهده شد. بیشترین ضریب تغییرات مربوط به صفت تعداد شاخه در بوته (22/49) و کمترین آن برای صفت وزن خشک برگ (8/86) مشاهده شد. در این پژوهش در مجموع میتوان ژنوتیپهای کرمانشاه 130 و آذربایجان 175 را بهعنوان مقاومترین ژنوتیپها معرفی نمود. این ژنوتیپها کاهش کمتری در اکثر صفات مورفولوژی مانند وزن خشک ساقه، وزن خشک برگ، وزن تر ساقه، تعداد شاخه، طول بلندترین ساقه، تعداد برگ و طول میانگره در شرایط تنش داشتند.
نتیجهگیری: با توجه به اینکه ژنوتیپهای وحشی 130 (از کرمانشاه) و 175 (از آذربایجان غربی) جزو مقاومترین ژنوتیپهای این مطالعه بودند میتوان بهعنوان منابع جدید مقاومت در برنامههای اصلاحی آینده استفاده کرد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |