بهمنظور بررسی اثر متقابل ژنوتیپ × محیط و تعیین ژنوتیپهای پایدار،30 ژنوتیپ گندم نان با دو شاهد شامل ارقام چمران و چمران2 با استفاده از طرح آلفا لاتیس در 4 تکرار و 6 مکان ( اهواز، داراب، دزفول، ایرانشهر، خرمآباد و زابل) در طی دو سال زراعی (94-1392) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس مرکب نشان داد که بین محیطها، ژنوتیپها و اثر متقابل ژنوتیپ و محیط اختلاف معنیداری در سطح احتمال 1 درصد وجود داشت. نتایج حاصل از تجزیه AMMI نشان داد که اثر اصلی ژنوتیپ، محیط و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط در سطح احتمال 1% معنیدار بوده و چهار مولفه اصلی اول در مجموع حدود 9/90 درصد از مجموع مربعات برهمکنشها را توجیه نمودند. در این تحقیق برای بررسی پایداری ارقام از آماره ارزش پایداری AMMI (ASV) استفاده شد که در این راستا ژنوتیپهای 2، 6، 14و 28 کمترین ASV را به خود اختصاص دادند. ژنوتیپهای 2، 6 و 14 با داشتن عملکرد بالاتر از میانگین کل بهعنوان ژنوتیپهای پایدار با عملکرد بالا شناخته شدند. بایپلات اولین مؤلفه اصلی و میانگین عملکرد دانه برای ژنوتیپها و محیطها مشخص نمود که ژنوتیپهای 9، 28، 25، 12، 14، 10، 2 و 6 اثر متقابل پایینی داشتند، اما ژنوتیپهای 14، 10، 2 و 6 با داشتن میانگین عملکرد بالاتر از میانگین کل نسبت به بقیه بهعنوان ژنوتیپهایی با پایداری مطلوب انتخاب شدند. بایپلات مربوط به دو مؤلفه اصلی اول اثر متقابل نشان داد که ژنوتیپهای 2، 6، 7 و 14 به علت داشتن میانگین عملکرد بیشتر از میانگین کل، ژنوتیپهایی با سازگاری عمومی خوب شناخته شدند. گروهبندی ژنوتیپها بر مبنای مدل SHMM آنها را در 3 گروه قرار داد در گروه اول 22 ژنوتیپ، در گروه دوم 9 ژنوتیپ و در گروه سوم تنها ژنوتیپ 20 قرار گرفت