توت‌فرنگی گیاهی علفی، چند ساله‌، متعلق به خانواده فراگاریا و یکی از منابع غنی ویتامین‌ها و مواد معدنی است. مطالعه حاضر جهت تعیین مناسب‌ترین غلظت تنظیم‌کننده‌های رشد اکسین و سایتوکینین به‌منظور دست‌یابی به بیشترین بازده در تولید گیاهچه‌های درون شیشه‌ای گیاه توت‌فرنگی (رقم دیامانت) انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در محیط کشت پایه MS اجرا گردید. در این آزمایش سطوح مختلف از تنظیم‌کننده‌های رشد BA (2/0، 5/0، 1 و2 میلی‌گرم در لیتر ) IBA وNAA (صفر، 1/0 و 5/0 میلی‌گرم در لیتر) در ترکیب با هم جهت باززایی ریزنمونه‌های نوک شاخساره و NAA و IBA (2/0، 5/0 و 1 میلی‌گرم در لیتر) جهت ریشه‌زایی به طور جداگانه بررسی شدند. تعداد و طول شاخساره‌های ‌باززایی شده و میزان تولید ریشه و طول آن در هر ریزنمونه اندازه‌گیری و بررسی گردید. بالاترین میزان باززایی در محیط MS حاوی 1 میلی‌گرم در لیتر BA بدست آمد. بیشترین طول شاخساره در تیمار ترکیبی 5/0 میلی‌گرم در لیتر BA و 5/0 میلی‌گرم در لیتر IBA مشاهده شد‌. بیشترین میزان ریشه‌زایی در محیط کشت MS 2/1 حاوی 2/0 میلی‌گرم در لیتر NAA و طویل‌ترین ریشه در تیمار شاهد مشاهده گردید.

واژه‌های کلیدی: باززایی، تنظیم‌کننده‌های رشد، توت‌فرنگی، ریشه‌زایی، شاخساره‌

متن کامل [PDF 587 kb]   (3217 دریافت)