تنش خشکی از جمله عوامل محدودکننده رشد گیاهان است. با استفاده از شاخصهای گزینشی میتوان ارقام با عملکرد بالا در شرایط نرمال و تنش کم آبی را شناسایی نمود. بنابراین تجزیه ژنتیکی شاخصهای تحمل به خشکی میتواند نقش مهمی در برنامههای به نژادی گیاهی ایفا کند. در تحقیق حاضر، به منظور شناسایی نشانگرهای مولکولی مرتبط با شاخصهای تحمل به خشکی در آفتابگردان، 70 لاین خویش آمیخته نوترکیب حاصل از تلاقی بین دو لاین RHA266 و PAC2 به همراه والدین در قالب طرح لاتیس مستطیل 9×8 با دو تکرار در شرایط نرمال و تنش کم آبی در شرایط مزرعه مورد ارزیابی قرار گرفتند. بر اساس پلات دو بعدی حاصل از تجزیه به مولفههای اصلی، تنوع ژنتیکی قابل ملاحظهای در لاینهای مورد مطالعه مشاهده گردید. از میان شاخصهای مورد مطالعه، بین شاخصهای GMP، MP، HM، YI و STI و عملکرد دانه آفتابگردان در هر دو شرایط آبیاری نرمال (Yp) و تنش خشکی (Ys) همبستگی مثبت معنیدار مشاهده شد. با استفاده از روش مکانیابی فاصلهای مرکب، در مجموع 32 QTL برای شاخصهای تحمل به خشکی شناسایی گردید. نتایج نشان میدهد که QTLهای شناسایی شده برای شاخصهای YI، MP، GMP در گروه پیوستگی 13، با QTLهای گزارش شده برای عملکرد در آفتابگردان هم مکان هستند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |