به منظور بررسی تنوع ژنتیکی اینبردلاینهای گندم، مدلسازی عملکرد دانه و انتخاب ژنوتیپهای برتر، 305 لاین گندم حاصل از تلاقی ارقام روشن درفلات به همراه ارقام والدینی و دو شاهد (مهدوی و شاهپسند) در سال زراعی 93-1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان در قالب طرح آگمنت ارزیابی گردیدند. نتایج تجزیه واریانس صفات مورد مطالعه اختلاف معنیداری را بین ارقام شاهد نشان داد و البته بین بلوکها برای هیچکدام از صفات اختلاف معنیداری وجود نداشت که حاکی از یکنواختی زمین مورد مطالعه است. نتایج همبستگی ژنتیکی و فنوتیپی مطابقت بالایی با هم داشتند که حاکی از تاثیر کم خطای محیطی بر ارتباط بین صفات مورد ارزیابی است. نتایج ضرایب همبستگی فنوتیپی مشخص کرد بین عملکرد دانه و اکثر صفات مورد ارزیابی ارتباط معنیداری وجود دارد. طبق نتایج تجزیه رگرسیون گام به گام صفات تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه، تعداد پنجه بارور، ارتفاع بوته و طول ریشک حدود 81 درصد عملکرد دانه را توجیه کردند. با استفاده از تجزیه به عامل 13 صفت مورد مطالعه در قالب چهار مولفه که حدود 65 درصد از تغییرات کل را توجیه کردند، گروهبندی شدند. تجزیه خوشهایلاینها را به 3 گروه، گروهبندی کرد و دندروگرام حاصل نشان داد که لاینهای گروه دوم وسوم اختلاف معنیداری دارند ولاینهای گروه سوم میانگین بالاتری دارند. ارزیابی پتانسیل عملکرد دانه و بررسی دقیق تنوع فنوتیپی صفات منجر به گزینش 40 لاین برتر در آزمایش گردید. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که صفات تعداد دانه در تک بوته، تعداد پنجه بارور، طول دوره پرشدن دانه و طول ریشک را میتوان به عنوان معیارهایی برای گزینش در جهت بهبود عملکرد دانه در گندم معرفی کرد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |