پژوهشنامه اصلاح گیاهان زراعی

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی در ژنوتیپ‌های برنج موجود در ایران، تنوع موجود در 38 رقم برنج با استفاده از 14 نشانگر SSR بررسی شد. آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی واقع در شهرستان آزادشهر در سال 1392 انجام شد نمونه‌های گیاهی در مرحله پنجه‌زنی در اوایل صبح از ژنوتیپ‌های مختلف جمع­آوری شد. DNA  از نمونه‌های گیاهی استخراج و جداسازی با استفاده ازژل پلی‌آکریل آمید بر روی آنها انجام شد. فواصل ژنتیکی زیاد بین ارقام تنوع بالایی را بین ژنوتیپ‌های برنج ایرانی نشان داد. تجزیه به مولفه‌های اصلی 62 درصد از تغییرات را توجیه کرد. بیشترین فراوانی آللی مربوط به مکان RM302 (62/0) و کمترین فراوانی آللی مربوط به مکان ژنی RM262 (21/0) می‌باشد. میانگین فراوانی آللی 39/0 بود. بیشترین محتوای اطلاعات چند شکل در RM262 (81/0) و کمترین در RM241 (33/0) ثبت شد و میانگین PIC، 51/0 بود. میانگین شاخص شانون 33/0 بود از میان نشانگرهای ریزماهواره به­کار رفته در این مطالعه نشانگرهای RM341، RM255، RM142 و RM262 قدرت تمایز بالایی داشتند. بیشترین تعداد نشانگر مثبت در صفت ارتفاع دیده شد. تجزیه خوشه‌ای به روش وارد ژنوتیپ‌ها را در سه گروه قرار داد. در کل می‌توان گفت ارقام موجود در ایران از تنوع بالایی برخوردارند و می‌توان در برنامه‌های به‌نژادی از تنوع موجود در آنها بهره جست. نشانگرهای به­کار رفته در این مطالعه به دلیل رنج بالای تنوع در آنها، در مطالعات بعدی و یا کارهای اصلاحی سودمند خواهد بود.